pH i iloczyn jonowy wody
Skala pH – ilościowa skala kwasowości i zasadowości roztworów wodnych związków chemicznych. Skala ta jest oparta na aktywności jonów wodorowych [H+] w roztworach wodnych.
Tradycyjnie pH definiuje się jako:
pH = -log_{10}[H^{+}]
czyli ujemny logarytm dziesiętny aktywności jonów hydroniowych wyrażonych w molach na decymetr sześcienny. Współcześnie jednak nie jest to ścisła definicja tej wielkości.
Pojęcie pH wprowadził duński biochemik Søren Sørensen w 1909 r. Oryginalnie pH zostało zdefiniowane jako ujemny logarytm stężenia jonów wodorowych (H+). Współczesne badania wykazały jednak, że wolne jony wodorowe (wolny proton) nigdy nie występują w roztworach wodnych, gdyż ulegają natychmiast solwatowaniu według równania:
H^{+} + H_{2}O → H_{3}O^{+}
W wielu podręcznikach jednak, dla uproszczenia, pomija się ten fakt i nadal podaje się starą definicję skali pH.
Iloczyn jonowy wody wiąże ze sobą stężenia jonów H+ oraz OH- w niezbyt stężonych roztworach wodnych. A przez to również pH i pOH.
[H^{+}] ⋅ [OH^{-}] = 10^{-14}\\
pH + pOH = 14
Przykład 1
Oblicz pH roztworu kwasu solnego jeśli wiesz, że stężenie jonów wodorowych w tym roztworze wynosi 0,0034 M.
- Wszystkie potrzebne dane mamy już tak naprawdę podane w zadaniu. Wartość pH oblicza się na podstawie stężenia jonów wodorowych i to właśnie nam podano. HCl \rightarrow H^{+} + Cl^{-}\\ [H^{+}] = 0,0034 M\\ pH = -log(0,0034) = 2,47
- Pozostaje tylko sformułować odpowiedź: pH tego kwasu wynosi 2,47.
Przykład 2
Oblicz stężenie roztworu NaOH jeśli wiesz, że jego pOH wynosi 6.
- Najpierw zaczniemy od obliczenia stężenia jonów OH-. pOH = 6\\ [OH^{-}] = 10^{-6} M
- Następnie weźmiemy się za stężenie zasady sodowej. Wiemy, że jest ona mocną zasadą i dysocjuje całkowicie w roztworze wodnym, dlatego wiadomo, że stężenie jonów wodorotlenkowych jest takie samo, jak stężenie samej zasady. NaOH \rightarrow Na^{+} + OH^{-}
- Podajemy odpowiedź: Stężenie tego roztworu wynosi 10-6M.
Przykład 3
Przygotowano roztwór zasady potasowej o stężeniu 0,025 M. Oblicz pH takiego roztworu.
- Piszemy równanie reakcji i obliczamy stężenie jonów wodorotlenkowych. Ponieważ KOH to mocna zasada, ulega ona całkowitej dysocjacji i jej stężenie jest równe stężeniu jonów OH-. KOH \rightarrow K^{+} + OH^{-}\\ [OH^{-}] = 0,025 M
- Obliczamy pOH. pOH = -log(0,025) = 1,6
- Korzystając ze wzoru na iloczyn jonowy wody obliczamy pH roztworu. pH = 14 - 1,6 = 12,4
- Odpowiedź: pH tego roztworu wynosi 12,4.
Iloczyn rozpuszczalności
Iloczyn rozpuszczalności określa próg stężenia, jaki muszą przekroczyć składniki słabo rozpuszczalnej soli, by uległa ona wytrąceniu. Rozpuszczenie się soli jest równoznaczne z jej dysocjacją, dlatego jeśli mamy sól prostą typu AB, to dysocjuje ona zgodnie z równaniem:
AB \rightleftarrows A^{n+} + B^{n-}
Wtedy wyrażenie na iloczyn rozpuszczalności można przedstawić następująco:
K_{SO} = [A^{n+}] ⋅ [B^{n-}],
gdzie [An+] i [Bn- to stężenia molowe An+ i Bn- w nasyconym roztworze soli AB.
Spójrzmy jednak na bardziej złożony przykład. Niech nasza sól będzie solą złożoną typu AmBn. Wtedy dysocjuje ona zgodnie z równaniem:
A_{m}B_{n} \rightleftarrows mA^{n+} + nB^{m-}
Wyrażenie na iloczyn rozpuszczalności prezentuje się teraz następująco:
K_{SO} = [A^{n+}]^{m} ⋅ [B^{m-}]^{n}
Ogólnie - jeśli iloczyn stężeń jonów zawartych w roztworze przekracza wartość iloczynu rozpuszczalności soli, to osad ten ulegnie wytrąceniu. Jeśli tak nie jest - osad się nie wytrąci.
Przykład 4
Węglan strontu rozpuszczono w wodzie, otrzymując roztwór nasycony. Oblicz, jakie jest stężenie jonów węglanowych i Sr2+ wiedząc, że iloczyn rozpuszczalności SrCO3 wynosi 6,3 ⋅ 10-10.
- Jak w większości zadań z chemii, zaczynamy od równania reakcji dysocjacji rozważanej soli oraz wyrażenia na iloczyn rozpuszczalności. SrCO_{3}↓ \rightleftarrows Sr^{2+} + CO_{3}^{2-}\\ K_{SO} = [Sr^{2+}] ⋅ [CO_{3}^{2-}]
- Ustalamy zależności między stężeniami obu jonów. Ponieważ w rozpuszczanej soli stosunek obu składników jest jak 1:1 to i stężenia jonów będą sobie równe. [Sr^{2+}] = [CO_{3}^{2-}] = x
- Obliczamy stężenie jonu. K_{S0} = x^{2}\\ x = \sqrt[2]{K_{S0}} = \sqrt[2]{6,3 \cdot 10^{-10}}\\ x = 2,51 \cdot 10^{-5} M \\ [CO^{-2}_{3}] = 2,51 \cdot 10^{-5} M
- Odpowiedź: stężenie jonów węglanowych i Sr2+ wynosi 2,51 ⋅ 10-5 M każdy.
Przykład 5
W dużej zlewce zmieszano 1 dm3 0,1-molowego roztworu Pb(NO3)2 z taką samą objętością 0,1-molowego roztworu KBr. Wiedząc, że iloczyn rozpuszczalności PbBr2 wynosi 2 ⋅ 10-5 oblicz, czy wytrąci się osad soli.
- Zaczynamy od obliczenia stężenia interesujących nas jonów w roztworze. Musimy pamiętać, że po zmieszaniu roztworów ulegają one rozcieńczeniu.
- Zapisujemy równanie reakcji oraz wzór na iloczyn rozpuszczalności. Pb^{2+} + 2 Br^{-} → PbBr_{2}↓\\ K_{SO} = [Pb^{2+}] ⋅ [Br^{-}]^{2}
- Obliczamy iloczyn stężeń w nowym roztworze. C_{Pb^{2+}} ⋅ C_{Br^{-}}^{2} = 0,05 ⋅ 0,05^{2} = 1,25 ⋅ 10^{-4}
- Porównujemy obliczony iloczyn z iloczynem rozpuszczalności. 1,25 ⋅ 10^{-4} > 2 ⋅ 10^{-5} Obliczony iloczyn jest większy, niż iloczyn rozpuszczalności. Osad ulegnie wytrąceniu.
- Odpowiedź: w przygotowanym roztworze osad się wytrąci.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz